DS De quelques façons de serrer la louche et ce qu'elles révèlent
De (d)ruk van Trump
Ineens lijkt internationale politiek minder een complex geostrategisch steekspel dan een ordinair rondje armworstelen. Donald Trump heeft ‘De Handdruk’ tot de inzet van elke ontmoeting tussen wereldleiders gemaakt. TOM HEREMANS
De eminente Amerikaanse historicus Niall Ferguson, de man die vorig jaar nog de verkiezingsoverwinning van Trump voorspelde, had natuurlijk gelijk toen hij gisteren in deze krant schreef dat het wat makkelijk is de Amerikaanse president uit te lachen om al zijn eigenaardigheden. Tijdens zijn eerste grote buitenlandse reis was het weer van dat. Alle belangrijke nieuwsmediahadden het vooral over één opvallend aspect van die reis: de ontmoetingen met buitenlandse regeringsleiders en de vreemde begroeting die daar telkens mee gepaard ging.
Het was al eerder opgevallen, in februari, tijdens ontmoetingen met de Japanse premier Shinzo Abe en de Canadese premier Justin Trudeau. De eerste was totaal verbouwereerd toen Trump zijn hand greep, die bijna plat drukte en tegelijk zo hard aan zijn arm trok dat de arme man net niet omviel. (Dat hij niet omver viel, kwam vooral doordat hij al neerzat.) Trump leek bovendien die hand niet meer te willen loslaten en legde er zijn linkerhand nog eens bovenop. Toen Abe zich uiteindelijk wist los te wrikken, kon hij alleen nog met een piepstem uitbrengen: ‘U hebt hele sterke handen.’
Trudeau was beter voorbereid. Toen Trump zijn gevreesde hand naar hem uitstak, ging hij de uitdaging aan, maar legde tegelijk zijn linkerhand op diens schouder, plooide zijn rechterarm in een onwrikbare hoek en ging wijdbeens staan, zodat Trump hem niet tegen zich aan kon trekken. Toen hij vond dat de handdruk lang genoeg had geduurd, opende Trudeau heel ostentatief de handpalm met gestrekte vingers, zodat Trump wel moest loslaten.
Uit het lood
De handdruk stamt uit de middeleeuwen, toen we ermee duidelijk maakten dat we ongewapend en dus met nobele bedoelingen kwamen
De handdruk van Trump is intussen een bekend en gevreesd wapen. Hillary Clinton besloot tijdens een tv-debat om hem de hand niet te schudden, omdat ze wist dat het haar zuur zou opbreken. Die weigering brak haar daarna ook zuur op, zo kun je natuurlijk nooit winnen.
Het enige wat je kunt doen, is goed voorbereid in de ring komen. Zoals Trudeau dus, of zoals Emmanuel Macron, die het nodig vond na zijn rondje armworstelen met Trump zelf het verloop van de wedstrijd te becommentariëren. ‘Die handdruk was niet onschuldig, en bovendien goed voorbereid’, zei Macron aan de Franse pers. ‘Het was een klein moment van de waarheid. Ik wou geen toegeving doen, ook geen kleine. Ik wou niet de eerste zijn om los te laten.’ Macron, zo is op de intrigerende beelden te zien, hield de hand van Trump stevig vast en liet inderdaad niet los, zelfs niet toen de Amerikaanse president zelf zijn grip loste. Frankrijk kon weer even trots zijn. Tot Trump enkele uren later Macron weer tegen het lijf liep en hem toch nog tegen zijn gilet trok.
Charles Michel versus Donald Trump. rtr
Koning Filip versus Donald Trump. belga
Shinzo Abe versus Donald Trump. belga
Emmanuel Macron versus Donald Trump. blg
Ook de Belgische premier, Charles Michel, liet zich op de landingsbaan van Melsbroek zichtbaar uit het lood slaan door de aparte handdruk van Trump. Hij leed zichtbaar pijn, en ook hij moest alles uit de kast halen om niet tegen Trump op te botsen.
Drie keer pompen
Een handdruk, dat weet een kind (en dus ook Donald Trump, naar we mogen aannemen), is een bijzonder belangrijk gebaar bij een eerste kennismaking. Naar verluidt stamt het gebruik uit de middeleeuwen, toen we ermee duidelijk maakten dat we ongewapend en dus met nobele bedoelingen kwamen (misschien is dat ook bij Trump nog nuttig als symboliek).
Studies allerhande wijzen ook uit dat de handdruk cruciaal is voor de eerste indruk die mensen van ons hebben. U kent het riedeltje: geen slap handje geven, maar ook niet te hard drukken. Een droge, koele handpalm sorteert een gunstiger effect dan een warme, klamme hand. Een handdruk duurt twee, hooguit drie seconden, waarbij u de tegenstander – excuus: de gesprekspartner – vrank en vrij in de ogen kijkt. Twee tot drie keer schudden (of pompen, zo u wilt) is aan te raden, dat maakt een vastberaden indruk. Geloof het of niet, maar ergens hoog op de corporate ladder, in torengebouwen van reflecterend glas, worden cursussen handdruktechnieken gegeven door consultants die daar zoveel geld voor scheppen dat je er klamme handen van krijgt.
Waarom lapt Donald Trump die basisregels van het handjes schudden aan zijn laars? Om te beginnen omdat hij de basisregels van zowat alles aan zijn laars lapt. Maar ook omdat, zoals Macron nog zei na het duel met Trump, de Amerikaanse president elke relatie ziet als een machtsverhouding. Voor Trump is een handdruk geen blijk van vertrouwen, vriendschap of vrede, maar een manier om zijn superioriteit uit te drukken. ‘Jij werkt voor mij’, lijkt hij ermee te willen zeggen.
Dat gaat in zekere zin op voor opperrechter Neil Gorsuch. Tijdens diens benoeming trok de president hem tegen zich aan zoals je dat doet met een hond die niet aan de voet wil lopen. Dezelfde eer viel FBI-baas James Comey te beurt, die duidelijk liet blijken daar niet mee gediend te zijn. U weet hoe het James Comey intussen is vergaan.
Alfamannetje
Maar wereldleiders als Macron of Theresa May (ja, hij doet het ook bij vrouwen) zijn vooralsnog geen werknemers van Trump. Waarom doet hij het dan ook bij hen? De Britse krant The Independent liet een specialist lichaamstaal los op de kwestie. Die man, Darren Stanton, zag een verband met het feit dat Trump nooit hand in hand loopt met zijn first lady, Melania: hij wil duidelijk maken dat hij een alfamannetje is, geen softie. De vreemde handdruktechniek is meer van hetzelfde.
‘De ferme handdruk, waarbij je probeert de hand van de ander helemaal in die van jou te nemen, is een duidelijk poging tot dominantie’, zegt Stanton. ‘Hij wil ermee aantonen dat hij blaakt van zelfvertrouwen en niet met zich laat sollen.’
1. Het klamme handje wijst op onzekerheid en nervositeit: mensen zweten meer als ze op hun ongemak zijn.
2. Het slappe handje wijst op desinteresse, op passiviteit, op een mens zonder ruggengraat.
3. De bottenbreker is een veel te harde greep, waarbij de ontvanger ineenkrimpt van de pijn. Wordt als agressief en intimiderend ervaren.
4. De adellijke grip beperkt het contact tot de vingers, de handpalmen raken elkaar niet. Voor al uw gereserveerde en hautaine contacten.
5. Bij de handknuffel legt een deelnemer de linkerhand op de hand van de andere. Is vaak vriendelijk bedoeld, maar komt even vaak betuttelend over.
6. De dominator is een horizontale grip, waarbij de deelnemer die de andere wil domineren zijn handpalm naar beneden gericht houdt. Leidt al eens tot een rondje wringen en armworstelen. (th)
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire